|
| Gönderen | Mesaj |
|
12 Aralık 2007 Çarşamba
01:04:07
|
|
|
adı nevin
hüzün kokar ve korkardı geceleyin...
“kendini martılarla bir tutma” derdim; “senin kanatların yok. düşersin, yorulursun, beni koyup koyup gitme ne olursun!”*
o, kanadı kırık bir kuştu
gülümserken vurulmuştu
kimseler görmedi uçtuğunu
kimseler
görmedi kimseler öpüştüğünü...
kar durmazdı, üşüşürdü saçlarına
ve hep bir şeylere ağlardı o karlı havalarda...
avurtlarına çarpan kar taneleri,
gözyaşlarının sıcaklığına çarpıp
erirdi... erirdi...
biz yan yana, yana yana...
yana yana!
o bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı
ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı...
gitti... kanatları yüreğimdeydi
kalan, elimde minyatür bir kuş şimdi
yitirdim o aşkın kimliğini
hükümsüzdür...
adı nevin,
ihaneti tutuşturduk bir sabahleyin
Yılmaz Odabaşı
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|