|
| Gönderen | Mesaj |
|
1 Şubat 2008 Cuma
20:33:04
|
|
|
Ey yar yeni bir güne yine yeni umutlarla açılıyor gözler...Bense aynı umutla uyanıyorum yarım yamalak bir uykunun ardından biliyor musun?Tahmin edebilir misin bilmiyorum bendeki senin değerini hiç zannetmiyorum.Rüyayla gerçek arasına sıkışmış bir hayat işte benimkisi.günlerim geçmekte hep senin özleminle.hani bir türlü cevabını bulamadığın bir soru vardı hep sorduğun `sen nesin` bir türlü anlayamadım derdin bana.çok mu iyisin yoksa çok mu fedakarsın diye sorardın.Ben sana kendimi anlatamadım bir türlü yada anlayamadım...İkimizin de bir geçmişi vardı biliyorsun yaşanmış anılar iyi yada kötü.Hatırlayınca bazen güldüğümüz bazen de hüzünlendiğimiz bir geçmiş.Kalplerimizi zamanında emanet etmiştik yar dediklerimize dost dediklerimizle paylaşmıştık sevinçlerimizi zor günlerimizi... evet yar dediklerimiz oldu zamanında kalbimizin en derinine sarıp sarmaladıklarımız.Belki sevdik delicesine ama sevilmedik hani `Seni arkadaş gibi görüyorum` cevabını alıp oracıkta cehenneme atılıp kaderimize terk edildik belki severek ayrıldık belki de terkedildik hayatın içinde olan her zaman ki saçma sapan sudan sebepler yüzünden...Ama ikimizde yaşadık sevdalar aşklar yeşerttik gönül bahçemizde.Ya sevdiklerimiz kıymet bilmedi ya biz.. yeşeren aşklar sevdalar kurutuldu bir şekilde..sonra karşılaştık kader bizi güldürecekti galiba..İki yürek vardı sahnede kurutulmuş çorak iki yürek.iki yürek sevdi birbirini karar verdi bu çorak gönüllerde sevda yeşerecekti tekrar.Benim için bir milat olacaktı aşkın o dillere destan olan mutluluk dolu yüzünü ilk defa görmeye başlamıştım.Kalbim yabancıydı buna çünkü hiç sevilmemişti zamanında bilmiyordu garipti farklıydı ama güzel bir duyguydu bu... değer veriliyordu ilk defa kalbime ya seviliyordu hem seviyor hem seviliyordu anla işte güzeldi her şey. geçmişten bahsettiğinde benden önceki kalp hırsızlarında geçiyordu haliyle dürüsttün anlatıyordun her şeyi ve şaşkındın nasıl kaldırıyorsun bütün bunları diye soruyordun bana susuyordum çünkü ne seni kırmaya hakkım vardı nede üzmeye üzülmeye hakkım...Kahretsin ki seni benden önce tanımışlardı onlar kahretsin ki sana benden yakın olmuşlardı kahretsin ki o yüreğini tertemiz kalbini benden önce çalmışlardı hatta sana benden daha yakın olmuşlardı tenine dokunmuşlardı belki elini tutmuşlar gözlerinin içine bakmışlardı uzun uzun ........ama birde üzmüşlerdi seni kırmışlardı kalbini ve o kalp artık mutsuzluktan arınmalıydı artık gülmeliydi yaş döken gözler… bu yüzdendi bendeki gariplik bu yüzdendi işte artık üzülmek olmayacaktı artık kalpler kırılmayacak her şey daha güzel olacaktı...... `sen nesin anlamadım ki` diyordun ya ben buydum işte onca bekleyişten sonra mutluluk arayan bir deli sevdalı.. senden öncesine tarih diyen senden sonrasına umutla bakan bir mahzun aşık...sen miladımdın sen baş tacımdın.... ama sonra ben bunca severken seni gittin bilmediğim uzak yerlerdesin şimdi neden gittin bilmiyorum neydi eksik kimdeydi bilmediğim içindir yüreğimdeki hüznüm keşke bende olsaydı sorun o zaman senin için senden bile vazgeçebilirdim en azından bilirdim sebebi belki yüreğim bu kadar acımazdı sensizliğin karanlık zindanlarında yine çorak bir yürek kaldı bana ve bil ki sana milat demiştim hayatıma girdiğin anda ve bil ki senden sonrası yok artık tarih başka bir aşk daha yazamayacak bundan sonra…Senden sonrası kıyamettir anca...Tek bir tarih kaldı yazılacak oda mezar taşıma!!!!!!!!!
|
|
|
|
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|