|
| Gönderen | Mesaj |
|
Işık(düş sokağı (Işık)
 1237
|
|
9 Eylül 2005 Cuma
20:07:34
|
|
|
İnsanoğlunda öyle bir hazine vardır ki, genci de, yaşlısı da, fakiri de, zengini de herkes bundan nasiplenmiştir. Fakat nasibini alıp da onu kullanmayı bilen kişi, bu hazinenin her zaman gerçek sahibi olmuştur.
İnsanı insan yapan bazı değeler vardır. Bu değerlere sahip olmadan gerçek insan olunmaz. Fakat bu değerlere kuru kuru sahip olmak da yetmez. Öncelikle bu değerlerin hazırlanacağı uygun bir ortama sahip olmak gerekir. Nedir bu uygun ortam peki? “Üç k”nın, yani kafa, kalp ve karının tam olarak dolu olması gerekir. Kısaca “bir insan kendinde “üç k”yı en iyi şekilde besleyemediği sürece gerçek bir insan olamaz” diyebiliriz. Bu bakımdan ilk önce uygun ortamı hazırlayıp sonra düşünmeye başlanmalıdır.
İnsanı diğer canlılardan ayıran en önemli özelliği “düşünebilir” olmasıdır. Peki bizlere mahsus bu ulvi, kutsi, değerli özelliği niçin boşa harcayalım ya da yıllarca açılmamış, içinde çok değerli bir hazine olan kutu olarak gömelim, yok edelim?
Düşünen kişi, beş duyu organını da bir arada kullanabilir. Çünkü düşünmek öyle geniş bir kavramdır ki, her türlü özellik onun içindedir. Düşünen, fakat gerçek fikirler üzerinde gerçekten düşünen insan, hem görebilir, hem duyabilir. Her şeyin özünü görür, tüm doğruları da duyar. Düşünce gücü olmayan insan (ki bu türe insan diyemiyoruz) hiçbir zaman gerçekten görüp duyamaz. Kuru kuru duyar, sadece yüzeysel görür, hiçbir zaman asıl olanı öğrenemez...
Atalarımız “aç köpek kızgın fırın deler” diye güzel bir söz söylemiştir. Bu yüzden mide açlığı olduğu kadar beyin ve gönül açlığına sahip olan bir kişi de kendinde o cahil gücünü bulur ve olmadık işler yapar. En başında insanlığının simgesi olan düşünme gücünü, sonra da sahip olduğu tüm değerlerini kaybeder.
Hepimizin “üç k”sının dolu olması ve gerçek konular üzerinde gerçek düşüncelere sahip olmamız dileğiyle...
|
|
Mesaja cevap yazmak için gruba üye olmanız gerekmektedir.
|